گهی درد تو درمان می نماید

گهی وصل تو هجران می نماید

دلی کو یافت از وصل تو درمان

همه دشوارش آسان می نماید

مرا گه گه به دردی یاد می کن

که دردت مرهم جان می نماید

بپرس آخر که: بی تو چونم، ای جان،

که جانم بس پریشان می نماید

مرا جور و جفا و رنج و محنت

غمت هردم دگرسان می نماید

ز جان سیر آمدم بی روی خوبت

جهان بر من چو زندان می نماید

عراقی خود ندارد چشم، ورنه

رخت خورشید تابان می نماید